مرضیه ادهم، پژوهشگر حوزه رسانه و فضای مجازی معتقد است در نبود زیرساختهای مدنی و حوزه عمومی مناسب جهت گفتوگو و اساسا در فقدان امکان شکلگیری گفتوگوهای چالشی در رسانههایی چون تلویزیون رسمی و سایتهای خبری معتبر، طبیعی است که بار صندلیهای داغ بر دوش شبکههای اجتماعی بیفتد. آن هم شبکههایی که با توجه به ویژگیهای ذاتیشان قطبیدگی هستند. درنتیجه عجیب نیست که در ماجرایی چون ماجرای کنسرت خیابانی همایون شجریان بلندترین صداهایی که به گوش برسد، صدای سلطنتطلبها و پایداریچیها باشد.
رضا مهدوی، نوازنده، مدرس دانشگاه، پژوهشگر، منتقد و برنامهساز رادیووتلویزیون میگوید خلطمبحث پیشآمده در مورد برگزاری کنسرت خیابانی همایون شجریان در میدان آزادی موجب شد اصل موضوع خدشهدار شود. در چنین موقعیتی منتقدان نظام در داخل و خارج از کشور، به منتقدان همایون شجریان تبدیل شدند. چرا که به عقیده مهدوی کسانی، صرفا از روی هیجانزدگی و تنها به دلیل مخالفت با نظام، در صدد از میان بردن هر اتفاقی؛ چه فرهنگی و چه غیرفرهنگی، هستند.
یک روحانی اصلاح طلب به لغو کنسرت همایون شجریان واکنش نشان داد.
مسئله نه بیحجابی است و نه حتی رفتارهای ناهنجار (چون اگر چنین مشکلاتی منظور باشد، در صورت برگزاری در ورزشگاه آزادی هم میتوانست رخ دهد) و این عوارض احتمالی منحصر به خیابان و میدان نیست. ایده مخالفت با کنسرت مزبور، با دوبال همیار پرواز میکند. یک بال تندروهای داخلی و بال دوم نیز براندازان وابسته به بیگانه هستند.
محمدجواد آذری جهرمی درکانال تلگرامی خودش در واکنش به توقیف فستیوال کوچه نوشت: توقیف این رویداد، شاید مصداقی از «مَنّاعٍ لِلْخَیر» باشد؛ بازداشتن از نیکی، از زیستن، از امید...